Υποδοχή της Άνοιξης με Πασχαλινή προσφορά!
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να ‘ν’ ήμερος, να ‘ναι άκακος
λίγο φαΐ, λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση».
Οδυσσέας Ελύτης
Ο Οργ. Ηλέσιον συναισθανόμενος την αγάπη του Έλληνα για την παράδοση και την ανάγκη του για αγνή τροφή και κρασί, αποφάσισε μια εξαιρετική προσφορά για το Πάσχα:
Με την αγορά κάθε προϊόντος, δίνουμε άλλο ένα… ΔΩΡΟ!
Η προφορά ισχύει μέχρι και την Κυριακή 9 Απριλίου 2023.
Άνοιξη. Οι «πόρτες» της ψυχής ορθανοίγουν! Γενναία αναπνοή.
Άρωμα πασχαλιάς και βιολέτας. Δροσερό αεράκι. Καινούργιοι βλαστοί.
Επιστροφή φτερωτών ταξιδευτών. Χορός.
Μια γιορτή ξέφρενη όπου… ξανασμίξιμο. Όπου στη φύση… μια ζωή βλέπει για πρώτη φορά το φως του ήλιου.
Αναγεννησιακοί πίνακες ολοκληρώνονται νομοτελειακά πάνω στα εύφορα χωράφια.
Όνειρο. Κόπος. Γέλιο. Ένα φιλί θαρραλέο την αυγή για το ξεκίνημα.
Τα δικά μας πυροτεχνήματα μετρώνται, όπου το αφράτο χώμα παραμερίζει για να ξεπροβάλλει μια ανοιχτοπράσινη ελπίδα.
Πάσχα. Μέρες προετοιμασίας, νύχτες κατάνυξης. Το δειλό φως του φαναριού. Λόγια μεστά. Εμπνευσμένες μελωδίες. Ανοιχτές αγκαλιές. Κόκκινο.
Γέννηση… Ζωή. Ανάσταση… αναγέννηση. Ζωή.
Όπως ο σπόρος που φυτρώνει στο εύφορο χώμα. Όπως το σταφύλι που γίνεται γλυκόπιοτος οίνος. Αργά – αργά. Σιωπηλά. Κατανυκτικά. Όπως… ο οίνος που δίνει ζωή στο πνεύμα!
Ανάσταση είναι… μια ακόμα Άνοιξη. Ζωή είναι… απλά πράγματα: Το φιλί της μάνας. Η φωνή του πατέρα. Τα παιδιά που παίζουν. Ο έρωτας. Το ταξίδι. Το τραγούδι της τάβλας. Είναι κόκκινη φωτιά στο ποτήρι.
Μια ακόμα Άνοιξη. Πολυπόθητη. Ακριβή. Ελπίδα μετά τη δύση του χειμώνα. Ξαναδυνάμωμα. Νέοι βλαστοί. Αγεράκι – κουβαλητής ευωδιών. Ήλιος ζωοδότης. Βήματα στο κατώφλι και λευκό στρωμένο τραπεζομάντιλο. Αντάμωμα συγγενών.
Οίνος – αίμα. Θυσία. Λύτρωση.
Η συντριβή της ρόγας που γίνεται νέκταρ. Κι έπειτα… Τα βήματα του χορευτή που με έναν ζεϊμπέκικο μοιάζει να θέλει να μπει στη γη, και να πετάξει στον ουρανό με έναν τσάμικο.
Παράδοση. Ένας γερός κρίκος του χθες με το σήμερα. Οι γενιές όλες. Με κάθε τρόπο. Τα εργαλεία γερά. Ήχος, όψη, ευωδιά, γεύση.
Ανείπωτη ικανοποίηση πλημμυρίζει την ψυχή μας όταν κατορθώνουμε να χωρέσουμε την παρακαταθήκη των προγόνων μας σ’ ένα ποτήρι. Της υποδοχής, της χαράς, της συγχώρεσης, της υπόσχεσης.
Ξανασμίξιμο συγγενών.
Ξανασμίξιμο του Άκρατου οίνου με το Ειδύλλι του… το σταφυλόνερο, που αφαιρέσαμε για να γίνει άκρατος, κι έτσι γεμίζει με νέα αρώματα και γίνεται κρασί!
Παιχνίδι με το Σταφυλόμελο, που ρυθμίζει την γλυκύτητα και τον γεμίζει με νέα αρώματα.
Για ευφάνταστες οινοποσίες, ας το κάνουμε όπως οι Αρχαίοι!
…Γιατί έτσι κι αλλιώς, οι Έλληνες όταν πίνουμε κρασί κάνουμε σπονδή στους προγόνους μας!
Ὰγαπῶ τόν καλόν οἶνον ὃταν ἄκρατος ἀφρίζει
καί τńν κύλικα μέ λάμψεις ξανθοχρύσους χρωματίζη.
Ὰγαπῶ μέ τήν ἀκτῖνα τῶν νυκτερινῶν λαμπάδων
τό πρωί νά περιμένω εὐωχούμενος καί ἄδων.
Ἡδονήν ἐγώ ζητήσας τοῦ σκοποῦ προσκαίρου βίου
τεθαμμένην αὐτην εὗρον εἰς τό βάθος ποτηρίου.
Εμμανουήλ Ροΐδης
(Πρόποσις 1885)
